Maand: augustus 2015

En wat kwam der vandage op mien pad? Juust een pad!

Ie kent de oetdrukkinge wàh “de kop boven het maaiveld uitsteken”. Dan dooj het  net iets ààns en better as de middelmoat van de leu. Gevoar is dan wàh dat er oen kop of wordt èhakt want as rechtgeaarde Nederlàànders  veendt wie ok daj gewoon munt doon, want dan dooj àl gek genog.
Un variant op het sprekwoord is “Met un kolf boang ‘t maisveeld oetstekkn”. De betekenis van dit sprekwoord is dat aj het net wat better en ààns doet as de middelmoat, dit  slech vuur oe is! Immers,  un kolf wordt eerder leug èpikt duur de kreain umdatte der oet stekt. En oeteandelijk val ie ie net zo snel as de ààndere maiskolven ten prooi an un grootn maishakselaar. Den hakselt alles tot kleine stuks…
Nò zit ik wier te deankn woer un “grootn maishakselaar” vuur steet.

Vandage wo’k de stroate bie de vuurdure kearn, mear dat gung neet helemaol zoas ik wolle. Alles wa’k wegkearn, kwam twee telln later net zo hard wier terugge. Dit umdat het doar net zonnen lastigen dreaihook van de weend is. Het netto resultaat van miene noeste arbeid was dan ok nihil.  Ik binne doarumme mear van un àànder principe oetegoan, namelijk dat wat er er is henneweait, ok wàl wier zal wegweain!  Op zien Nederlàànds: “Laat maar waaien”…

Vandage un gedich van Willem Wilmink oet Eanske. Dit kwam ik àh un paar keer teangn op Facebook, dus dat wo’k uleu neet onthooln.

Heftan tattat
Zundag weer verjöarsviseet
en iej weet wa hoo dat geet:
Herman hef zoo zeek ewes,
Graads mut ok weer oonder t mes,
Trui hebt z’ alns a vort-enomn,
Kloas is oet de tied ekomn,
Leida hef zon pien in t lief,
oo, dat aarme, aarme wief.
En hoo is t dan noe met Bernard?
Heftan tattat! Heftan tattat!
Hee har völs te völ patat had
en doo hef e t dus an t hart had.
Dat genöal, oo man oo man,
doodzeek goa’j op hoes op an.
(Willem Wilmink)

De schure is ter of. Wat oawerblif is een gat in de grond en een paar bultn.Dat is wà wier wenn, mear noa un wekke weej hoaste neet mear ààns.

De leste vloeibare margarine he’k vandage gebroekt vuur het broan. Um alles der oet te kriengn slinger ik  de fleske in het roond, zodat alle maragarine, onder invloed van de centrifugaal krachen, zich opheupt bie’n dop. Doarna köj de leste resjes zo in de broadpanne spuitn. Dat leawert oonderstoanden foto op. Het vleis smaakn der, ondàànks dizze “geaccidenteerde” margarine, neet meender umme

Vandage begint ze met het sloopn van de schure an de oawerkàànte.  Dizzen is in 1926 ébouwd as boernhoes. Het is rechtevoort neet mear zo dat ze ears alle het goeie oetzeukt en dan plas sloopt, mear het is nò direct de beuk der’in.  Het kost te völle tied (=geeld) um het goeie hooltwaark (doar zatn nog un paar goeie eekn gebeentn in) oet te zeukn. Al het hooltwaark wordt offevoerd en wordt later versnipperd tot kleine hooltsnippers vuur’n kachel. Het sloopn is, deank ik, in twee dage wá kloar. Dan is ter niks mear wat hereenert an het oele boernhoes wa’t hier stön. Gelukkig he’w de foto’s nog…

Gen làànk verhaal vandage umdat de gestaag vallende reangn nò neet ech bevordelijk is vuur miene inspiratie. Wast ofgeloopn wekke nog knap dreuge in’n tuin, doar he’w vandage gen las mear van. Het stòf nò ok neet mear zo…

Het is wier dahliatied. De dahlia’s bleuit wier volop in’n hof. Dat wo’k oe natuurlijk neet loatn missen!