Maand: juni 2021

Zeet hier, de bron van miene frustratie. De leste wekn he’k de hele tied gedoo ofwà gedonder met un grösmeaier. Het begun met un accu en het startrelais. Un meaier wol neet mear anpakn, hee dea niks mear.  Dat he’k mear loatn repareern. Doarno brök mie het tandwiel (van’n bendix) van’n startmotor in bölle. Um het neet te duur loatn wörn dach ik da’k via internet wà un goedkoop exemplaar konne bestelln. Helaas bleek dat goedkoop neet aaltied de beste kwaliteit leawert, want dat tandwiel gung mie noa een paar keer meain ok wier kapot. Dus vandage he’k ter un origineel tandwiel oppekreangn. Ikke blie, mear nò löppe wà mear meait’e neet. Elke keer a’k het meaigedeelte in waarking zette, stopt un motor direct. Dus vandage he’k nog gennen meter emeaid. Morn mear eawn met un grösmachien’nkearl belln. Miskien hef den nog goeie ideeën, want het grös greuit bie oons steurig vedan. Dat hooldt gen rekkening met kapotte meaimachien’n…

Noa al die dage woe’j s’morns um vief uur wordt wakker emaakt duur de earste zunnestroaln  is het een verademing um een keer een griezen dag te hemn. Dat ha’w vandage dus. Het har un klein betje ereangnd en de loch was mooi gries ebleawn. Op ‘n foto liekt de beume achterin laankzaam op te lössen in de loch. Mooi toch! Hier raakt de aarde en loch mekaa. Filosofisch: hoe’j het weandt of keert, oeteandelijk komt alles wier bie mekaa. Da’s toch wier un mooie gedachte vuur vandage…

Ik binne vandage, seends un joar, wie noar kantoor in Utrecht èwes. Dat was wà wier wenn, um vief uur het berre oet! Mear al met al gung het heel good. Un stoptrein van Riessen noar Deawnter is oonderwiel wà vervangn duur un luxen Sprinter met airco en stopcontacten um de telefoon op te lààn. Nò de WC nog…

In Utrecht kwam ik op weg noar het NS hoofdkantoor langs het ProRail kantoor. Dat was vrogger het hoofdkantoor van de Nederlandse Spoorwegen, mear, noadat in 1995 dit is esplitst in NS en ProRail, zetelt doar nò ProRail. Un prachtig (rechtervoort neumt ze dat ‘iconisch’) bakstenen gebouw, ebouwd in 1921. De Spoorweangn hebt hiervuur zelfs nog een twee steenfabriekn vuur annekoch, zovölle steender zit erin (22 miljoen). En doarnöast zit er ok nog 21 kilometer aan spoorstaven (fundering) in en 4000 kuub eeknhoolt.
Mear het appatste is toch den UFO den in 2000 op het dak is elaand. Den blif doar nog wà eawn stoan, want het blik dat ze un piloot neet mear könt veendn, den is èvleungn…

 

Wie harn eleazen dat vlierbloesemlikeur onmeunig lekker mos wean, dus doarumme he’w der vandage mear un probeersel van ebrouwd. Vlierbloesem, ctiroen, suker, water en flink wat wodka bint de bestandeeln. Um het wat leefelijker te maakn dan het in waarkelijkheid  is, he’w het in een vrolijk versierde weckfleske edonan. Ai het preuwt krie’j eerst dat zoere van un citroen en doarnoa het scharpe van’n wodka. Nou ja, wie zölt wà zeen (of dubbelzeen…) hoe het smaakt.

Zo op un zaterdagaongd in juni köj lekker boetnzittn. De vrouwe stekt de kearsen an, wie dreenkt un gleaske wien met doarbie oonze favoriete borrelnötn (het mut neet te weeld goan bie oons…), wie kuiert wat oawer wat er allemoal is gebuurt in de wereld en zo knöttert wie dizzen zoaterdagaongd gezellig met mekaa…

Tied um te voorn! Dat deankt de steenuulkes ok. De ooln vleengt hen en wier um het kroost van voldoende ettn te vuurzeen. De meikevers bint zo betje op, dus doar wordt nò oawerestapt op aander voor. Wat dach ie van zonnen lekkern langn pier? Aaltied smakelijk….

Zomear un plaatje van’n Eantergraawn den duur het weeldigere en greune Tweantse landschap stroomt. Tenminste, zo leas ie dat in de folders vuur touristen. Het ontstoan van dizze bekke was helemoal neet zo idyllisch. Un Eantergraawn is namelijk  in de crisisjoarn van de vuurige eeuw met völle zweet en inspanning met de batse en kruukoare oetegreawn. Dit in het kader van werkverschaffing. Het leak mie un aardig gepokkel um dit allemaol oet te greawn. Dan he’w het nò mear makkelijk. Ik doo ze het neet noa…

Sommige leu hoold van un koold pilsje mear ie munt het neet oawerdriewn! Aanders krie’j nog iesbloomn op’n boek…

Dizzen lea nog bie oons in’n diepvriezer, mear wie warn het kets vergettn. Ik deanke neet da’j dizzen met good fatsoen könt geawn…(het ingeetn gef trouwens un klein probleem)

Wie leupn vandage langs de kreentnbuske, en ik mosse heel toevallig deankn an mienen blog van precies un joar geleane. Dus op veler verzoek, dizzen mear opni’js publiceerd…
Zie bint der wier! De vruchen van de amelanchier lamarickii. ofwel kreentn. Ikzelf geef de vuurkuur an het gebroek van het woord “kreentn”, mear oawer dizze vrucht was bie oons thoes vrogger un verschil (gen verschöl) van oetsproak tussen mie vaa en mie moo. Un eenn zea “kreentn” en un aandern zea “kreantn”. Ik deanke dat het verschil is tussen un Kippershook (woer mie moo vandan kwam) en Rectum (woe mie va is geboorn). Al met al, wie bint der wàl groot umme wörn. Dit soort verschil in oetsproak is vuur sommige leu de kreentn in de pap van de dialectologie (zelf bedach ) , want aanders bliewt ze mear op eur kreante zittn….

Vandage, op un langsen dag van het joar, hef het hier volgens mie ok het measte reangd van het joar! Viewnfieftig milimeter is ter hier vandage  välln, un mooin bak met water woer de natuur wà behoefte an hà. En met natuur rek ik dan ok natuurlijk het gazon met, wat à aardig begun gel te wörn. Ie munt rechtervoort wà natuurinclusief deankn…