De ofgelòòpn nachen he’w slech èsloapn umdaw ongenodigde gassen in hoes hàdn. Het gung der ‘s nachts vanof op’n zoolder! Wat’n kabaal. Eers dachen wieleu dat het inbrekkers warn, dus de vrouwe en ikke gungn miln in’n nach noar beneen hen um ze te betrappn. As ze oons zachen in oonze nachtelijke kledij, dachen wiele, zoln ze van schrik wàl maakn dat ze wegkwamn (wie bint er zelf oondertusken àl an èweand). Mear wie zachen gennen inbrekker. En het geluud bleef mear duurgoan. Het kwam van boangn van’n zoolder en vanoet het plafond. Dus doarna dachen wiele an muuze of rottn, mear doarvuur het was geluud toch te völle en te “zwoar”. Het leek wàl of der dinge wörn op’n zoolder wörn verslept. Pas teang’n morn heul het kabaal op. Noa wat oonderzeuk en noavroage bleek dat het um steenmarters gung. Zie konn via de buske (ne vuurdoorn met völle stekkels) die teangn het hoes angreuin zo omhoge klimn noar’dakboei en dan via de dakgötte, onder de pann duur, op’n zoolder komn. Zie hàdn à un groot stuk van de isolatie weggeknaangd. Aj dan op internet naozeukt wa’j dur teangn könt doon, dan is dat neet zo völle. Het bint slimme deerks, beschaarmd duur de wet en ie könt en mangt ze neet bie het nekvel griepn en ze noar de eeuwige steenvelden steurn.
Ik heb doarumme de biele in’n stam van’n vuurdoorn èzet en un heeln stekkelbos teruggesneuit tot op de groond. Dat kloarn op! Un biekommend leermoment is da’k later nooit zelf un vuurdoorn in tuin wille hemn. Al die stekkels…
Het sneuin helpt inderdoad want de marters hew neet meer èheurd. Zie hebt nò genne meugelijkheid mear um het dak op te klimmn. Ik deanke dat ze un eersen nach noa beneen bint èsprungn mear dat ze later, toe ze wierkwamn, zaggen dat ze neet meer omhooge konn. Dan mear woeraans àànders hen…
Het is nò ‘s nachts wier lekker rustig in hoes (op het het sonore geroonk van oons noa).
