Kies es wa’k vandage zag in un restaurant in Eanter? Un hele riege oole lààmpnkappn boang de leastoafel! Vuural den tween, de lààmpnkappe van vaarknsleer is un beruchen. Dizze lààmpnkappn hungn tot de jaorn zeungtig zowat in elk hoes as sfeerlààmpe. In de joarn tachtig begun het verval en bint ze in un rap tempo vervöngn duur meer modernere versies (strak wit en zwat).
Kloarbliekelijk is ter nò wier un revival van dit spul, want àànders zo’j dit neet zeen in dit, vuur de rest, moderne restaurant.
Moch ie dus in een enigzins gedateerde woonomgeving verbliewn (völle broen en oranje, nè zitkoele in de wonkamer, un kluurntelevisie den net zo dikke is as atte breed is, broene láámpnkappn, broene tegels, schreutjes an’t plafond) dan mu’j der nog mear eawn in bliewn zittn en niks an verààndern. Oawer, pak em beet, twee joar woon ie opeens in het modernste interieur van de hele buurte, zoonder dat oe dat un ceant extra hef èkost! Dat is nog eens kostenbewust en duurzaam wonn!
Haha! Mien va en moo hadden heeeeeeel lange zo’n lamp as den tweeden van rechts. Gek genog was ’t mien oma dee zei dat ze wat moderners mossen halen!
Den tweeen van leenks höng bie oons an de mure!