Berlijn, wee keant het neet….
Vandage bi’w doarumme mear direct noar het middelpùùnt van Berlijn ègoan. Het earste wat oons opvöl was het Ampelmänchen ofwel het verkeerslechkealke. Da’s typisch Berlijns, nog better èzeg, typisch Oost-Berlijns.
In het centrum he’w un Brandenburger Tor bekekkn, un oole triomfpoorte den in 1788 is èbouwd as herinnering an de bezetting van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden in 1787 duur een Pruusisch leager van 20.000 man. (hmmm, oole woondn wordt wier lösèmaakt).
De poorte stön noa ‘n oorlog in het Oost-Duutse gedeelte van Berlijn. De Mure leup ter vlak langs hen. Ie konn der dan ok neet onderdeur loopn. Pas na 1989, toen de beide Duutslààndn verenigd worn, is dit meugelijk èwörn.
De poorte steet nò symbool vuur de Duutse eenheid.
Iets vearderop is het Holocaustmonument, un monument ter herdeanking van de Jödnvervolging in’n Tween Wereldoorlog. Dit monument besteet oet 2711 betonblukke, die ofwisselend van grötte bint. Dit röp het geveul van desorientatie en isolement op dat de Jödn hadn tijdens het Nazibeweend.
Behalve het as monument te bezichtigen köj der ok nog mooi verstoppertje in spöln…(wa’w dan ok deadn)
Oonder de leendnbeume ofwel op “Unter den Linden” steet de “Alte Wache”. Dit is een monument vuur de slachtoffers van oorlog en tirannie in Duutslàànd. Oorsproonkelijk is het in 1816 èbouwd as wachhoes vuur Pruusische troepn mear seends 1931 is het in gebroek as oorlogsmonument. Binnin steet un indrukwekkend beeld van un moo met eur dode zönne.
