Bie oons in’n tuin he’w ok un kleine voederplaatse vuur vogels. Doar hangt wat netjes met pinda’s in de beume en steet un oawerdekt voorhuuske. Vuurig joar ha’w d’r ok un pindakeazepot an’n boom hangn. Dat spul (met wörmpkes derin) veendt de vogels mirakels lekker! Helaas veunn ok de eaksters dit aarg lekker, want die vrattn op un gegeven moment un heeln pot met pindakeaze op. De muskes en koolmeesjes mochen gealt neet meer in de buurte komn, zie wörn subiet weggejag duur de eaksters. Um dit hele gebuurn van’t joar te vuurkomn he’w un pindakeazepot nò in het vogelhuuske èleg. De eaksters en mearkolln könt er neet mear bie. De muskes en meesjes hebt wier vri’j spel! Tenminste, dat dachen wie… Doar vlög namelijk bie oons ok nog un spechte roond en den veendt pindakeaze ok onmeunig lekker. Zo lekker, datte zelf in het volgelhuuske durft, um oet’n pot te smikkeln. Dat is biezeunder um te zeen want meestal bint spechen zo schrikachtig dat ze bie het minste of geringste wegvleengt. Dan mear nè keer nè extra diepteinvestering dòòn bie André Tijhof. Wie veendt dizze vogels te mooi um weg te jaangn.
Bie ons hebt de geetelings de pindakeaze op evretn. Gelukkig zeet die te zwoar vuur de Pindanetjes. Nog ne pot vuur de meezen ophangn zal denk ik wal neet helpen.
Miskien muj dan wà twee of dree pötte ophangn, zovölle dat ze der zat van wördt en der op oetegettn raakt…
En dan zekers alle geetelings van ‘n heeln Vuurmors bie ons achter ‘t hoes. Die kunt wal stoete kriegn of ne rottigen appel, mear den pot is vuur de kleine vuugelkes.
Wat dach ie van het volgende sprekwoord: “Wie het grote niet eert is het kleine niet weerd”…
Oke, ie hebt geliek. Ik zal d’r an denkn