“En eeuwig zingt de Kreentnbuske”. Dat li’k wàl un titel van un onmeunig mooin streekroman oawer un verboden leefde in het vuurjoar. Zie zaggen mekaar vuur de eerste keer toen de kreentnbuske bleuin. De oolders war’n der op teengn mear de leefde leut zich neet stopn. Net zo as de bleuiende kreetnbuske in het vuurjoar, die zich ok neet loat stoppn…
Kortom, hieroet kan un denderende streekroman met zinderende hartstocht oawer wörn èmaakt. Misskien iets vuur Gerrit Kraa?
Ha, Henk, nou nee, dat lik miej nit wat. Dan krie’j vaste zoiets as “Zeven zussen”: 1. de kreenetebuske zingt alverdan, 2. de kreentnbuske begint hees te worden en 3 de kreentenbuske zingt nit lenger… Dat wordt dus niks. Schrieft zself een book: “eeuwig fotografeert Henk” dan krie’j nen bestseller…