Ok dizze twee foto’s bint oonderdeel van de lechkeunstentoonstelling in Utrecht. Ik veene ze àl stukn better as den ballon van ofgeloopn deensdag, mear de verkloarende oetlegteksten maakn het vuur mie wàl wier meuilijk.
Bie un earsen steet ooondermear “dat de verschillende kluurn mie loat noadeankn oawer de relativiteit van oons geveul van woarheid.” Hmmmm…. deank ik dan, dat mu’j vuural zo zengn met het gebouw van de Rabobaanke op de achtergroond….
Het tweede “object” is gelukkig wat meender abstract en hoogdravend in zienen oetleg. “Het ritme en de harmonie van het lechorkest betovert oe. Gecombineerd met de reflecties op het water (ies dus) is het un dynamische toevoeging an de versteende en bienoa verstilde omgeving“. Tja, goein oetleg, mear alleanig is het hier neet zo stille, met op de achtergroond Utrecht Centraal met al ziene drokte van leu en treinen…
Zo zee’j mear, oawer keuns köj aaltied wàl iets zengn…
