Vanaongnd bi’w noar un oetvoering van het Radio Filharmonisch Orkest in Utrecht èwes. As verjeurdagcadeau vuue de vrouwe ha’k dit zo in Utrecht oettezoch umdat Joris dan vanoet Leiden met kon goan. Het Radio Filharmonisch Orkest spöln dree verschillende stukke woeronder “Le sacre du printemps” van Stravinski ofwà de Sacre :-). Het was gloepens mooi um te zeen hoe het orkest spöln, un dirigent har de haande der vol an. Un kearl met de contrabas was bievuurbeeld ontzettend fanatiek, he deuk elke keer met zie heuwd omlage noar de contrabas atte mos spöln, net as un gitarist van un hardrockband. Het muziekstukke op zichzelf veun ik nog neet zo geweldig, het was nou neet ech mien’n smaak. Ik wasse dan ok à op het verkeerde been èzet umda’k het associeern met de Printemps van Verdi (oet de veer joargetiedn). Dat bint heel völle melodieuze viooln. Dit stukke was ruiger en rauwer, völle meender melodieus en harder met meer slagwaark. Mear miskien mu’k het wà iets vaker lustern zoda’k ter de schoonheid van goan inzeen (dat hop ik dan). Dat was bie de eerste oetvoering van dit stukke ok zo, toen wörn het ok neet duur iederene gewaardeerd mear later des te meer. Doar is nog hoppe…
