Woe wi’j hen? Bie oons köj alle kaantn op (ok de goeie kaante…). De stroatnaampöale bint vollehangn met kleine brödjes met pieln en nummers van routes die’j könt volgen. Ie zeet deur de brödjes de omgeving neet meer, want ie munt natuurlijk wà in de gaatn hooln da’j de goeie route volgt. Mu’k hier leenks of rechtof? Volgen ik nò de blauw of rooie route? Of volgen ik de genummerde routes? Welk nummer was het àwier? Allemoal vroangn die’j munt beantwoordn zodra a’j in de buurte van un pöalke komt. Het wordt er neet gemakkelijker op en ie munt zeker un groad in de psychologie of iets dergelijks hemn um dit te könn onthooln.
Volgens mie köj better alle brödjes der ofhaaln en vervangn duur één brödje met pieln die alle kaantn opwiest. Ie könt oe dan nooit vergissen in de route, want ie zit aaltied op de goeie route: ‘Volg de piele en ie komt er!’. Hierduur köj nooit meer verdwaaln en oeteindelijk let ie meer op de omgeving dan op de pieln. Ofwà (un betje filosofisch): het geet um de reise en neet um de eindbestemming. En doarumme goa’j toch waandeln of fietsen?
