Wa’k vuurige wekke nog zo enthousiast oawer un sloat, dat is vandage wat meender. Ik wea nò wuurumme da’k de ofgeloopn joarn aaltied gaas um de greunte in’n hof dea. Dan wörn het neet oppevretn duur kniene, haazen en aandere greunteleefhebbers. Ik dea der ok nog gaas oawerhen teangn de muskes, die un jongn sloat kapot pikkn.
Dat he’k dus vantjoar allemoal oaweresloan. Ik dache dat het neet zo neudig was. Doar he’k mie dus aardig in vergist. En den haasen of knien dus neet…
Het blif dit joar dus bie dat ene kröpke sloat oet’n eengsten hof.
