Vanmorn zag ik Utrecht dizze grote zeemeeuwe pedant op het grös bie het station loopn. He völ mie deensdag ok àl op, dus kloarbliekelijk heffe hier ziene vaste stea èveundn. In het grös lig van alles van leu die hier oawerdag eawn goat zittn um te kuiern en te ettn. ‘s Morns, in alle vrogte inspecteert de vogels het grös of ter neet wat is bliewn lingn.
En dach ie nò dat ze bange vuur mie warn? Zie bleewn gewoon zittn en keekn mie met ne blik an van “wat wo’j!”. Ik konne natuurlijk hier neet as un achterlijke Bartje goan zweain en schreewn, zoas ik dat bie hoes doo, um de kreain weg te jaangn. Um oawern weendbuks mear neet te sprekn. Dan zoln de leu hier wàl zengn “Wat ne raarn vogel”…
