Johanna van Buuren hef völle gedichen oawer de natuur èskreawn. Umda’k net nieuwe viooltjes heb èkoch, vandage un gedich hieroawer.
Viuulties
Viuulties blauw
In margendauw
De dröppels op ’t gezichte,
Iej zint zoo klein,
Iej zint zoo rein,
Iej zeet mie an as wichter.
O, dinge, iej doot
Mien hätte good,
Door voort an miene deure.
Noaw is e lös
Of ‘k zee in ’t grös
Oew blaank’ en blauwe kleuren.
En wonnen dag
A-k oew ook zag’,
’t Was al mar vrend’lijk kieken.
Viuulties, och,
Ik mogche toch
Zoo geerne op oew lieken.
