Zunnebloome, arme wief,
klungels floddert oew um ’t lief.
Zunnebloome, in ’t begin
stun iej as ne konegin,
Met nen grooten gellen kraans,
in de zunne gollen glaans!
En oew heuf, iej dreugen ’t hooge,
aaltied ha-j de zunne in ’t ooge!
Stengel stevig, blae zo fleurig,
hàtte klein en donkerkleurig.
Mar toew grooter wödden oew hàtte
kree-j misschien ook meerder smàtte?
Oewen kraans, hee völ oew vot,
oewe kroone gung kapot …..
En noew loat iej ’t heuf mar hangen
zie-j van zörge zoo bevangen?
Hàtte, groot en gries en grof,
alle moois is van oew of.
Oewe blae, in weer en wind,
liekt of ’t loeder lompen zint.
Zunnebloome, arme wief,
klungels floddert oew um ’t lief.
Zunnebloome, eers verwend,
armood liên he-j ook ekend.
Mar as riepe is oew zoad,
zie-j voldoan a-j starvend stoat.
Johanna van Buren, oktober 1927
Eén antwoord op “2 augustus 2021 – Zunnebloome”