Vandage he’w un heeln appatn en mooin deupdiens van de kaarke èhad want der wörn der ene èdeupt duur oonderdompeling in de Regge (de Goorske bekke zol mie vaa zengn).
Toe’k zo het hele lange en oetgebreide stukke van’n domie oawer dit oonderwerp in’t kaarkblad leazen, kwam bie mie de gedachte op dat er heel wat water duur de Regge is èstroomd vuurdat ‘n kaarknroad het mekaa oawer dizze maneere van deupn eens kon wörn. Tradities bint soms meuilijk te duurbrekn: “het is aaltied zo èwes, dus woerumme mu’w dat wier veraandern”. Mear gelukkig kon het dizze kear wà! En van dat völle water wat stroomn klopn ok…
