Vandage ha’w vuur de eerste keer borsjtsj, ofwel roobeetnsoep, gemaakt van de roobeetn oet’n eengsen hof. Het smaakn goed en dur wörn duurr mie neet èslaterd. Ik har oet vuurzorg oole kleare annedoan, want a’j dat rooie spul in de klere kriengt, is de vrouwe (en doarnoar ikke) nog neet blie. Een soort noa-ijlende reactie krie’j dan…
Alleanig den naam rop bie mie wàl vroagteekns op: a’j den tien keer snel oetsprekt (let op de leste medekleenkers) en ie ett onderwiel een paar hapn soep, dan köj der vanop an dat alles binn’n een halven meter is oonder èsproeid. Volgens mie köj het better gewoon rooie soep neumn. Dat dekt de lading better (en de toafel en klere meender).
