Het was vandage prima weer um te waandeln, en dat he’w dan okke doan. Wie bint as eerstens noa Moddergat egoan, un oold visserspleatske an de Waddenzee. In 1883 hef zich hier één van de grötste vissersrampen van Nederlaand offespölt. Bie un storm in meart van dat joar bint hier 121 vissers verdreunkn, woe ter 83 oet Moddergat kwamn. Muj oe eens vuurstelln dat dat nò was gebuurt!. Dat zol un ramp van wereldformaat wean. Het was toen ok un ramp mear wà van meender formaat umdat de media nog neet zo groot warn. Ik har der bievuurbeeld nog nooit iets van eheurd of eleazen. Het is doarnoa neet meer good èkömn met de visseri’je in dit dorp.
Vanof Moddergat he’w un heel stukke langs de kuste oawer un pad eleupn. In de vearte ko’w Ameland en Schiermonnikoog zeen lingn. Helaas stopn un pad in het water en wie woln gen natte veute, dus un oawerstek noar Schiermonnikoog he’w mear neet emaakt.
In’n middag he’w bie het Lauwersmeer, iets veerderop, richting Groningen, un stuk èwaandeld. Dit is nog un joonk gebied, want het Lauwersmeer is pas in 1969 ontstoan, noa ofsluting van de Lauwerzee. Het is nò vuurnamelijk natuurgebied en un militair oefengebied. De natuur was mooi, mear wie veun’n de omgeving redelijk völle van het zelfde (joonk bos). Un stukn loopn duur un oold cultuurlandschap, zoas van zommer bie Deepn, sprek oons völle mear an. Mear ja, wie konn nò neet kiezen …
