Seends un paar dage he’w wier las van’n hoeshazen. He knabbelt un betje an het grös in’n tuin (da’k trouwens neurig muure meain), huppelt hen en wier en kik oondertusken met schune oongn noar de frisse blaadjes van’n meideurn. ‘Zie kiekt mie an’, dech’e bie zichzelf, ‘loa’k het eens probeern!’. At het zovea koomp, deank ik da’k wat goa probeern met’n weendbuks…
