Ie hebt leu, die könt neet vuurn. Ie hebt er stille hoppe op dat met het klimn van de joarn de rijvaardigheid ok toeneamp, mear dat is bie sommige leu neet aait het geval. Zo jaang der lest ene bie oons oawer het ingezeaide grös met sproeier hen, umdatte dach datte zo’n un dreei good kon maken. He wös wàl dat alles nieuw was, mear dat wasse wier vergettn. Ok de chauffeur van “Red je Pakketje” kon der lest wat van. Gewoon keern in het ni’j ingezeaide stukke tuin en doar niks van zengn, pakketje oflevern en dan wier wegjaangn. Ik har toe’k het later zagge zoiets van “Goat hen met oe pakketje” of nog iets verheffenders (iets met donder en pakketje…)”.
Vandage is het iemand èlukt om een reflectorpöalke umme te jaangn. Dat hak’ter juust neerezet zodat de leu doar neet teang anjaangt. Ie deankt bie oe zelf, he is boang de 60 (dus ervaring genog), un oprit is breed genog, het reflectorpöalke vaalt genog op (dat mut toch?), en ik heb het nog een keer extra ezeg. Dat mut toch genog wean. Helaas, het mog neet baatn. Uuterst vakkundig reare het pöalke um (bie 14:58:45) en maakn zich doarnoa met gezwinde spoed oet de bene. En het slimste is ok nog datte neet eawn oetstapn um het mie te zengn. He jaangn gewoon vot. Ik heb nò ene gedachte den mie un betje opkikkert: ik murre ok nog bie hem op bezeuk. En ik wete, he hef ok un oprit…
Elken dag nè foto