As ik iets heel geane van un aandern gedoan wille hemn, zeg ik: “ik birre oe um un leawerwos”. Dat zean ze vrogger bie oons thoes, en dat nemme ie dan oawer. Zo wordt de taal met ziene apatte oetdrukkingen van geslachte op geslachte duuregeawn. Ik weere trouwens neet mie noageslachte ofwà de zönne dit ooit zal gebroekn, want dit koomp nò neet ech vuur in ziene dagelijkse vocabulaire met betrekking tot de studie Rechten in Leiden. De vrouwe keant het wà, want den is iets mear down to earth (ok belangriek 
).
Aj het good bekiekt is het mear un rare oetdrukkinge. Woerumme zo’j munn binn of vroangn um un leawerwos? Was den vrogger zo deu of zeeldzaam? Ik weer het neet? Misschien hef iemand van mien omvangrieke leazerspubliek un antwoord?
