Ik heb un haat-leefde verhoolding met un zitmeaier. Atte döt, dan bi’k blie, mear de leste moanden stönne vaker met pech stille dan datte good dea. Op zien Engels bi’k dan ‘not amused’. Vuurige wekke was mie bievuurbeeld de v-snare van’n het meaidek (zo het dat) kapot egoan duurdat er un booltn van’n motorpoelie was lös ètrild. Ik konne dus niks beginn. En het grös greuin gewoon duur…
De v-snare koonk nog redelijk snel via internet besteln mear den booltn was un apat geval. Dit umdat het um un inbusbooltn gung met engelse moatn (inches). En die köj neet oawerà kriengn. Mear het is mie oeteandelijk èlukt um der ene te besteln en vandage koon’k dan ok de boele repareern. En hier kwam un befaamden slöttel 13 wier te passe. Den ha’k neurig um un aandere schroewe lös te dreain, zodat de v-snare der langs kon. Zonder dizzen slöttel was mie de reparatie neet elukt en ha’k mien’n lesten vakaansiedag doelloos en ledig mun’n duurbrengn. Dat is natuurlijk neet de bedoeling van vakaansie. Ik konne nò tenminste het gazon meain…
Dus de moraal van het verhaal is “Zorgt ervuur da’j aaltied un slöttel 13 in de gereedschapskiste hebt zitn. Aanders vervele ie oe”.
