Vandage he’k de dahliaknoln oet de kroeprummte ehaald. Ik wasse bange dat ze un weenter duur het hoge groondwater neet hadn oawerleeuwd, mear niks van dit alles. Zie kwamn der dreuge oet. Ofgeloopn joar leupn bie de buurn de keelders oonder, stönn de weidn blaank, zatn de sleute knoepers vol met water, mear bleef bie oons de kroepruumte helemoal dreuge ! Ondaanks da’w hier ok nog in’n Waterhook wont.
Het kommende joar kaank oe dus wier veelvuldig trakteern op foto’s van mooie dahlia’s…
