Vandage bi’w noar de basiliek van St. Odile èwes, hoog in de Vogezen. Wie was dat dan, zöj oe ofvroangn? Dat za’k oe oet de deuke doon. St Odile was un bleend meakn wat verbann was duur eur vaa noar un klooster. Eur vaa wol niks mear met eur te maakn hemn umdat ze bleend was. Eenmaal in het klooster zorgen een bevel van Hogerhand dervuur dat het aarme meakn wörn edeupt. En met het deupn kreeg ze ok het zich wier terugge. Iederene blie, en het meakn verrichen ok nog wat wonderen noa de tied. De vaa heurn van dit alles en nöm heur wier an as zienen eengsen dochter. Met wat geeld en groond van de vaa kon ze toen dizze kaarke met klooster stichen in de Vogezen, woer later nog völle goeie dinge wörn edoan zodat ze later heilig wörn verkloard.
Wat behalve de kaarke ok interessant was um te zeen, warn de bloomn in de perkjes bie de baseliek. Ik zagge dezelfde bloomn as die mie opoe vieftig joar geleen plaantn: afrikaantjes, begoniaatjes, geraniums en blauwe lobeliaatjes. Ooit zölt ze wàl wier in de mode komn, net zoals de dahlia’s 🙂 , mear vuur mie warn ze hopeloos oolderwets. Zo oolderwets da’j oe ofvroangt of ze bie dit klooster wàl helemoal bie de tied bint. En doaroawer verschilt de meningen nogal bie de leu…
Oew opoe was aalt drok met ‘n hof ( en met meer dinge) in de wear en ze har um d’r in oonzen optiek aalt kaant biejlign! Mooie riegkes langs het pedke op het hoes an.
Toen vunne vie dat ech mooi. Mer ja, noe hoale vie meer van weele bloomn. Duur de achteroetgoande biodiversiteit zeent die noe ok völle zeldzamer.
Als woer aj neet völle van hebt veene vie a oawer het algemeen mooi denk ik.
Joa dat klopt. Mie opoe wa ter knap drok met! In’t noajoar viooltjes die later wörn oppevolgd duur afrikaantjes. Het verschil met nò was dat dat toen allemoal eenjöarigen warn. Rechtervoort he’j völle mear meerjöarigen in”n hof stoan.