Gisteraownd noar het Zunnewendefestival in Heldern ewes. Dit is een muziek en vertelfestival in het plat, de moodersproake. Doar warn optrèèns van artiesten die in het plat zungn, doar wörn gedichen vuuredrèèngn en verhaaln verteeld en goat zo mèèr duur. Ie konn ok nog met ne boot oawer de Regge vaarn en dan onderwiel noar un verhaal lustern. Op het festival wörn ok de Johanna van Burenpries oeteriekt an Daniël Lohues. helaas gen optrèèn ezeen van hum. Mear doar wörn wa op het podium un gedich vuuredreangn van Johanna van Buren “Vieulties”. Dit gebuurn duur de wichter van de lèègere skole oet Heldern.
En dit gedich is dan het brugke noar’n twee’n foto.
Want gistern he’k ok de viooln oet’n tuin ehaald. Zie warn kets oetebleuid en doar was gen plezeer mear an te beleewn. Ie wörn er al depressief van ai d’r noar keekn, zo oetebleuid….Helpt gen Prozac vuur.
Het is mooi um te zeen hoe zonne viole zich vermeerdert. De zöadjes zit in’ e zoaddeuze. Nog heel mooi gerangschikt. Dor zit un bepaalde logica achter. Hoe stoppe ie zovölle meugelijk zöadjes in un zoaddeuze. zogedöanig dat ze allemoal d’r oet könt springn. Met as de zoaddeuze lös geet, springt de zöadjes alle kaantn op. Maximale chaos. Op zonne maneere hef het viooltje de grootste kàànse um zich te vermeerdern. Dus neet un paar zöadjes die allemoal eene kaante op goat, mear völle zöadjes die alle kaantn opgoat. En doar zit ok wier un bepaalde logica achter.
