Ylva, un hoond van de buurn, hef oondertusken un smaak van’n mais ontdekt. Dat köw bie oons duudelijk op het gazon zeen. In de schuure steet un bak (speciekuupe) met oawergebleawn maiskolven van’t maishakseln. Hier haalt Ylva zo betje één keer per dag un maiskolf oet, dette dan oetgebreid op het gazon oet mekaar haalt en opet. Het grös van het gazon (ie könt better zegn, mos) is dan ok bezeait met maiskolfressen.
De beeste goat van’n mais meer melk geawn, mear wat Ylva nò van’n mais geet doon wèèk neet…
